आमा छोरा कहिले आउला भनी हेर्दै थिइन् आकाशमा,छोरा तीन महिनामै आए बाकसमा
रोजगारको अभावमा दिनहुँ सैयौँ युवाहरु अनेकौं आशा र सपनाको रित्तो झोला बोकेर आँसु झार्दै परदेशिन बाध्य छन् । आँसु झार्ने कति त हाँस्दै फर्केलान्, कति भने बुबा,आमाको आँखामा बाँचुन्जेल आँशु पारेर अस्ताउने गरेका छन् ।
यस्तै,पीडा भएको छ सिरहाको कल्याणपुर नगरपालिका वडा नम्बर- ५ चिकना बस्ने सुलोचना दासलाई । आफ्नो दु:खको एक मात्र सहारा एक्काईस बर्षीय कान्छो छोरा राजकुमार कतार गएको तीन महिनामै सडक दुर्घटना परी बाकसमा फर्केका छन् ।
ऋणको बोझले थिचेको सुलोचनाको बोझ उठाउलान् कि भन्दा पनि जीवनभर आँशुको मुहानमा डुबाएर छोरा अस्ताएका छन् । हिजो बिहिवार उनको शव नेपाल ल्याएर दाहसँस्कार गर्दै गर्दा आमाले रुँदै 'छोरा,नजा भनेको,मानिनौ ! बरु खोले- सिस्नु नै खानु हुन्थ्यो नि,बोल न छोरा बोल भन्ने हृदयविदारक आवाजले लाखौं परदेशीको पीडा बोलिरहेको थियो।
विदेशी भूमिमा गएका राजकुमार त अब कहिल्यै नबोल्लान् तर कहिलेसम्म नेपाली युवा देशको सेवा गर्न छाडी खाडीमा सेलाइरहने हो,नयाँ सरकारले यसवारे ठण्डा दिमाग लगाउने बेला आएको छ ।
टिप्पणीहरू