कमरेडका नाम यस्तरी काटकुट
अध्यक्ष केपी शर्मा ओलीका अगाडि ‘बा’ भनेर टाउको निहुर्याउनेलाई हरतरहले संरक्षण गर्ने तर फरक मत राख्नेहरू धकेलेर किनारामा पुर्याइने अवस्था एमालेमा अहिले पनि विद्यमान छ । भनिन्छ, सडकमा ‘आई लभ यु केपी बा’को नारा घन्काउनेहरूले एमालेमा सितिमिती निराश हुनुपर्दैन । कांग्रेसको समर्थनमा चौथोपटक प्रधानमन्त्रीको कुर्सीमा पुग्नुभएका ओलीले मन्त्री नियुक्तिदेखि सचिवालय गठनका क्रममा त्यस्तो संकेत दिइसक्नुभएको छ ।
चट्टानी अडान राख्ने नेताका रूपमा प्रचारित उहाँको स्वभाव नै हो– आफूलाई चित्त बुझेको कुरा गरेरै छाड्ने । इखालु नेता पनि हो उहाँ । ओलीको यस्तो स्वभाव पार्टी सत्ता र राजकीय भूमिकामा नेताहरूको जिम्मेवारी तोक्दा प्रकट हुने गरेको छ । विष्णु रिमाल, डा. युवराज खतिवडा, अञ्जान शाक्यहरू त सदाबहार लाभ उठाउनेमै पर्छन् । अहिले याङ्जोम शेर्पा र अस्गर अलीकोसमेत सिंहदरबारमा रजगज छ ।
ओलीलाई बा भनेर बोलाउने ताप्लेजुङकी याङ्जोम पारिवारिक सदस्यकै हैसियत पाएकी युवती हुन् । उद्ध्घोषण र वकृत्वकलाको सीप भएकी उनी अघिल्लोपटक ओली प्रधानमन्त्री भएका बेला नेपाल ट्रष्टको बोर्ड मेम्बर नियुक्त भएकी थिइन् । अहिले उनलाई कुन हैसियतमा बालुवाटार भित्र्याइएको हो भन्ने खुलेको छैन तर प्रधानमन्त्रीका ‘बा’को रेखदेखदेखि भेटघाटको सबै चाँजोपाँजो उनले नै मिलाउने गरेको बालुवाटार जानेहरू बताउँछन् । शपथ ग्रहणको दिन पनि याङ्जोम मञ्चमा प्रधानमन्त्री ओलीको छेउमा बसेकी थिइन् ।
अस्गर अली आइटी विज्ञका रूपमा सिंहदरबार छिरेका हुन् । अघिल्लो पटक ओली प्रधानमन्त्री हुँदा त्यही जिम्मेवारी पाएका उनीमाथि सरकारी सूचना ‘लिक’ गरेको आरोप थियो । यद्यपि, त्यसले फरक पारेन, ओलीले उनलाई नै टिपेर सिंहदरबार लैजानुभयो ।
पार्टीमा पनि अध्यक्षको मन जित्न सक्नेहरूले लगालग अवसर पाइरहँदा कतिपय इमान्दार नेता–कार्यकर्ता भने पाखा पारिएका छन् । ओलीविरुद्ध अध्यक्षमा चुनाव लडेकै कारण भीम रावललाई पार्टी छोड्न बाध्य पारिँदैछ ।‘दश भाइ समूह’ भनिने तत्कालीन माधव नेपाल पक्षका नेताहरू त्यस्तै सौतेलो व्यवहारले उकुसमुकुसको अवस्थामा छन् ।
पछिल्लो कार्य विभाजनमा पनि त्यो प्रष्टरूपमा प्रकट भएको देखिन्छ । खासगरी भूगोलको जिम्मेवारी दिनेक्रममा त्यस्तो विभेद गरिएको गुनासो पोख्ने एक नेता भन्छन्– सौराहामा सर्वसम्मत अध्यक्ष हुने चाहना पूरा नभएको तोड अझै देखिन्छ । आगामी महाधिवेशन आफू अनुकूल बनाउने रणनीतिअनुसार अहिले कार्य विभाजनमा सम्भावना भएका नेतालाई जनतामा जानबाट रोक्न खोजेको प्रष्ट बुझिंदैन र !
युवा नेतृत्व विकास गर्ने नाममा पदम गिरी, महेश बर्तौला, सुनिता बरालहरूलाई जिम्मेवारीको भारी थेगिनसक्नु छ । दुई पटक लगातार मन्त्री खाएका गिरी पर्वतको इञ्चार्ज बनाइएका छन् । भर्खर केन्द्रीय सदस्यमा मनोनीत भएका बर्तौला संसदीय दलको प्रमुख सचेतक छन् ।
ओलीले लाए–अह्राएको काम गर्दै आएका उनलाई महत्वपूर्ण वार्ता, अन्तरपार्टी संवादहरूमा खटाउने गरिएको छ । विद्यार्थीको अध्यक्षबाट एकैचोटी समानुपातिक सांसद बनेकी र अहिले संसदीय दलमा सचेतकको जिम्मा पाएकी बरालले झापाको एक निर्वाचन क्षेत्रको इञ्चार्ज पाएकी छन् ।
अध्यक्षले ‘बांगो रूखलाई सिधा हो भने’ त्यसैमा सहमति जनाउँदै थपडी बजाउनेहरूलाई युवाका नाममा जिम्मेवारीमाथि अर्को जिम्मेवारी थपिँदा वैचारिक नेता भनिएका टंक कार्की, गणेश पहाडीहरू भने ‘दूधको झिंगा’झैँ मिल्काइएका छन् । चीनका लागि नेपाली राजदूत भैसकेका कार्कीलाई कुनै पनि जिम्मेवारी छैन ।
दुईचोटी सांसद र मन्त्री भएका पहाडी घटुवामा परेका छन् । यसअघि रामेछापको इञ्चार्ज रहेका उनलाई अहिले सिन्धुली प्रतिनिधिसभा–१ को जिम्मा दिएर तल झारिएको हो । सिन्धुलीमा पूर्वमाओवादी समूहका मनोजजंग थापाले इञ्चार्ज पाएका छन् ।
यता, कम्युनिष्ट आन्दोलनमा लागेर कपाल फुलाएका पाका कमरेडहरूको हालत उस्तै छ । एकपटक योजना आयोगको उपाध्यक्ष बनेका डा. पुष्पराज कँडेल त्यसयता लेखा आयोगको अध्यक्ष छन् । यसपटक कार्यकारी जिम्मेवारी खोजेका उनले अध्यक्षको मन जित्न नसक्दा चौंथोचोटी लेखामै चित्त बुझाउनुपरेको हो । अमृत बोहरा, केशव बडालहरू पनि कार्य विभाजनप्रति सन्तुष्ट छैनन् भनिन्छ । पार्टीमा अलि अराजकता बढ्यो भन्ने गरेका उनीहरूको कुरा ओलीले चित्त नबुझाएका कारण किनारमा पारिएको बताइन्छ ।
प्रदेश अध्यक्षमा पराजित नेताहरूको हकमा पनि यौटै व्यवहार भएन । गण्डकी प्रदेश अध्यक्षमा हारेका मायानाथ अधिकारीलाई अनुशासन आयोगमा ल्याइएको छ । तर, कोशीका विनोद ढकाल र बागमतीका कृष्ण दाहाल भने सल्लाहकार परिषद्मा मनोनीत भएका छन् । एमालेमा अनुशासन आयोगलाई केन्द्रीय कमिटीपछिको कार्यकारी निकाय मानिन्छ । सल्लाहकार परिषद्को भने खास भूमिका हुँदैन ।
(साभार:जनआस्था साप्ताहिकबाट)
ट्रेन्डिङ पोस्ट
टिप्पणीहरू